HAVARİLER GÜNEYYURT BÖLGESİNDE
Peygamberimiz Hz Muhammed’den önce Allah katında geçerli olan ve o zamanın hak dini bulunan İslam’ın yayıcılarından ve Hz İsa’nın resulleri olarak bilinen Havariler Güneyyurt ve Ermenek bölgesinde en az iki hafta kaldılar.
Araştırmacı, gezgin yazar Mükremin Kızılca, bu konuda bir makale yayınladı, önemine binaen makaleyi aynen aşağıya alıyoruz;
Havari Barnabas ve Pavlus'un Güneyyurt ve Ermenek Seyahatleri hususunda burada bizim anlatacağımız bölüm,Taşeli havalisinde bulundukları zaman zarfındaki yer ve mekanlara dairdir.
Aziz Barnabas ve aziz Pavlus, yeni ahitte (incil) ve antik kaynaklarda yer aldığına göre Selevkos(Silifke) den sonra İkonium'a (Konya) gelirler ve buradaki belli, merkezlerden Sille ve Listraya (Yollarbaşı/Karaman) uğrarlar. Konya da şu anda ki bulunan Kilise Aziz Pavlus adına inşa edilmiştir ve bu adı taşımaktadır.
Bu iki havari buradan Malya (Alahan) üzerinden Ermenek'e geçerler, Alahan’da ki muhteşem Manastır 440 (tahmin) yılında onların anısına yapılmıştır. Bazı kaynaklara göre buradan sonra Aziz Pavlus ayrılarak Efesusa (Efes/İzmir) hareket etmiş Barnabas ise Aziz Paul ile Taşeli'ne devam etmiştir.
Barnabas'ın Paul ile beraber Mut'a inmeden Philedelphia (Akçaaalan/KARAMAN) üzerinden Ermenek'e gelmiş olma ihtimali daha yüksektir. Yukarı çağlara 10 km mesafede ki Karamana bağlı Akçaalan köyünden sonra Ermenek’ten ilk Sipidya(Yukarıçağlar ve ya Seydişehir civarı) ya gelirler, burada bulunan müminler Barnabas’ı görünce bir kurban kesmek isterler ama aziz, buna kesinlikle izin vermez ve ibadet sadece Allah içindir diye mani olur.
Azizler, Ermenek bölgesinde bulunan ve İsauria/Dekapolis (Bozkır ile Ermenek arası)denilen 10 kentçikte faaliyette bulunarak Tevhit inancını aşılamaya çalışmışlardır. O sıralarda Hz İsanın tebliğ ettiği tevhit akidesi Romalıları tam ortadan ikiye bölmüştü, her peygamber de olduğu gibi ona da önce zayıflar inanıyordu başta ve kuvvetliler onlara her eziyeti reva görüyorlardı, bu nedenle müminler kayaları oyarak ya da Hititler tarafından oyulmuş inlere küçük Şapeller, Kiliseler ve Keşiş odaları yaparak Allaha rahatça ibadet etmeyi başarıyorlardı.
İlk iman edenler genellikle zayıflar olduğundan kuvvetli, zalim hükümdarlardan kaçan mazlum müminler bu tür doğal kalelere sığınarak ibadetlerini aksatmamaya çalışmışlardır, özellikle Ermenek yöresinde bulunan bu tür eserleri Anamiryum krallarından kaçan mazlum müminler inşa etmişlerdir.
Bu eserlerin meydana gelmesinde ki en önemli diğer bir faktör de; Hz İsa'dan sonra ruhbanlığın ortaya çıkarılarak tasavvufi akımların Hıristiyanlıkta alabildiğince yayılmasıdır ki dini daha sofiyana yaşamak isteyenler insanlardan uzak yerleri tercih etmişler ve bu tür eserleri vücuda getirmişlerdir ki rahat rahat münzevi bir hayat sürebilsinler.
İşte bu tür mabet, kaya mezarı ve Kiliselerle doludur Güneyyurt ve Taşeli yöresi, bunlardan bazılarını şöyle sıralayabiliriz;
Güneyyurt Kuşak dağlarının en sarp yerinde bulunan Göde kurum Şapelleri ve Keşiş odaları
Gargara/Güneyyurt Kuşakpınarda ki Alaca in kilisesi ve yerleşkesi.
Güneyyurt Tolbunar yaylasında Gavurini antik kenti.
Tolbunar’ın az ilerisinde Dedeli yaylasında ki antik yerleşim yeri.
Ve Dedelinin tam karşısında bulunan en büyük antik yerleşim yeri; Philadelphia
Yukarıçağlarda (Sipidya) antik bölgesi ve yerleşimi.
Havariler yukarıda adı geçen mekânlar da ki mustaz'aflara/kibirli sultalarca ezilenlere vaazlarıyla manevi güç vermek için en az birkaç hafta bu havalide kalırlar, sonra Aziz Pavlos Tarsus’a, Aziz Barnabas’ta Pamfilya (Antalya) üzerinden Kıprıs’a giderek vazifelerine devam ederler. Bu iki havariden Pavlos, teslis yani üçleme denilen bugünkü Hıristiyanları tevhidden uzaklaştıran sapık trinite/üç tanrı inancını İncile sokan kişidir. Barnabas ise bu sapıklığı asla onaylamamış ve ayrılmak zorunda kalmışlardır. Havari Barnabas pavlos ile uzun tartışmalardan sonra ipleri koparır ve kıprıs’ta en doğru, tevhidden şaşırılmamış İncili yazmaya başlar. Bu gün Dünyayı ayağa kaldırmaya ve Hıristiyan âlemini yıkmaya aday İncil onun eseridir.
